De geur van mieren
Door Marloes van der Singel
Met deze tekst werd je ergens in Friesland verrast door actrice Tet Rozendal
de laatste dag van augustus
in de wind die de wespen uit koers
blaast worden warme truien voorspeld
mensen verplaatsen zich met de zon mee
schaduwvluchtig, een trage choreografie
alsof dit echt voor het laatst is
tuinmeubilair her en der
alweer ingestopt voor de winterslaap aan een
waslijn wappert een vaal roze badpak dat
volgend jaar te klein zal zijn
de middag glijdt moeiteloos voorbij als
een schaatsenrijdertje over de vijver en
jij eet de laatste Spaanse olijven met
aardevingers, en verder niets
alleen dit, wat alleen ik ruiken kan
de geur van mieren
die jij al de hele zomer
vruchteloos tracht te verdrijven
van mij mogen ze blijven
Marloes van der Singel
Marloes van der Singel schrijft gedichten die gaan over het krijgen van kieuwen, kattencafés en kwijtraken wat je lief is. Haar werk kenmerkt zich door haar vermogen om het alledaagse op een haast magische manier weer te geven, vaak met een knipoog naar de vergankelijkheid en kwetsbaarheid van het leven. Zij publiceerde onder andere in Hollands Maandblad, Kluger Hans, een bundel met de beste wetenschapspoëzie, en in 2020 werd ze genomineerd voor de Rob de Vos-poëzieprijs. Als ze niet schrijft geeft ze poëzieworkshops op basisscholen, tekent ze of loopt ze op blote voeten door de bossen waar ze opgroeide.