De geur van mieren
Door Marloes van der Singel
You will be surprised with this poetry somewhere on the street.
de laatste dag van augustus
in de wind die de wespen uit koers
blaast worden warme truien voorspeld
mensen verplaatsen zich met de zon mee
schaduwvluchtig, een trage choreografie
alsof dit echt voor het laatst is
tuinmeubilair her en der
alweer ingestopt voor de winterslaap aan een
waslijn wappert een vaal roze badpak dat
volgend jaar te klein zal zijn
de middag glijdt moeiteloos voorbij als
een schaatsenrijdertje over de vijver en
jij eet de laatste Spaanse olijven met
aardevingers, en verder niets
alleen dit, wat alleen ik ruiken kan
de geur van mieren
die jij al de hele zomer
vruchteloos tracht te verdrijven
van mij mogen ze blijven
Marloes van der Singel
Marloes van der Singel writes poems about getting gills, cat cafes and losing what you love. Her work is characterized by her ability to portray the everyday in an almost magical way, often with a nod to the transience and fragility of life. She has published in Hollands Maandblad, Kluger Hans, a collection of the best science poetry, and in 2020 she was nominated for the Rob de Vos poetry prize. When she is not writing, she gives poetry workshops at primary schools, draws or walks barefoot through the woods where she grew up.